Identiteit.
Het collectieve geheugen op de ontleedtafel.
Met stukken en brokken,
komen we tot een eigen, iconische synthese.
Maar wat is nog eigen, wat is nog origineel?
Het maakt niet uit wie je bent, maar wat je bent.
Profileren, om de broze plekken te verstoppen.
Het breken, het worstelen, het vechten gaat door;
achter dat eclectische scherm van archetypen.
Het imago is immers niet te breken, het hart wel.
Het collectieve geheugen op de ontleedtafel.
Met stukken en brokken,
komen we tot een eigen, iconische synthese.
Maar wat is nog eigen, wat is nog origineel?
Het maakt niet uit wie je bent, maar wat je bent.
Profileren, om de broze plekken te verstoppen.
Het breken, het worstelen, het vechten gaat door;
achter dat eclectische scherm van archetypen.
Het imago is immers niet te breken, het hart wel.
Johan Bruninx (1980) en Joelle Janssens (1978) zijn een creatief koppel. Hij houdt van het zoeken naar zelf gecreëerde personages, patronen en objecten uit de resten van het verleden. Zij houdt van het ontastbare lezen en probeert dit te vertalen via haar fotografie. Voor deze expo steken ze de koppen bij elkaar om een reeks te maken rond identiteit dat als een masker aangetrokken wordt.